KAPI

İtekleye itekleye seni kapıya kadar getirdim. Kendi kendine gidemeyecek kadar halsizdin. Çık git diye iteklemedim seni ben o kapıya, ben kalayım ama sen git diye itekledim. Yaralarını sar ki yeniden açabilelim diye. Kanıyor, evet, biliyorum. Ama geçer. Kurur. Kuruduktan sonra sil onları, bastırmadan. Bastırmadan sil ki yeniden kanamasınlar. Nazik ol yaralarına karşı. Ben açarken olamasam da sen silerken ol. Otamak sana kaldı ve zordur kendi kendini onarmak ama yapacak bir şey yok. Git, tamir et kendini. Kabuk değiştir, kuyruğunu bırak, ölü hücrelerinden kurtul. Bu kapı kapansa da hep burada. Kapısız kalmamaya bak. Temiz kalan, sağlam kalan yerlerini korumaya bak. Çünkü yeni yaralar açacağız. Eskilerin üzerine değil, yeni yerlere...