TAŞ YERİNDE AĞIRDIR

Barikanız Bangladeş’te.


Yine…

Bazı şeyler hiç değişmese de bazı şeylerin değişmesi iyi bir şey. Zaten değişmesi lazım. İnsanlar da değişiyor. Bakınız ben. Yok lan, o kadar da değil ama işte, biraz değiştim. Eskisi kadar çok takmıyorum artık bazı şeyleri, olayları, insanları… Zaten insanları takmayı bırakınca baya bir ilerleme kaydediyorsunuz. Ha bunu nasıl yapacağız derseniz nefis bir deyimimiz var hani bizim, “adam yerine koymak” diye; işte onu yapmayacaksınız. O zaman olur. Çünkü siz adam yerine koydukça onlar da kendilerini adam sanıyorlar. Sonra bir bakmışsınız Sıla’nın dediği olmuş: “iki kuruşluk adamları musallat ettik ömrümüze, ondandır böyle dibe vuruşumuz”.

Değişmek demişken, nereden baksanız iki yıl olmuş buralarda “patates kızartması” olayı kopalı. Anam ne kopuştu hakikaten! Hatırlayan var mı diyeceğim ama size çok da ayrıntılı anlatmadım. Zaten anlatılmaz, ayıp. Ama bir özet yapmış idim: http://barikaninkuyusu.blogspot.com/2012/02/patates-kizartmasi.html

İşte o zamandan bu zamana taşlar, iki insanın arasında o taşlar oynadığında ne kadar yerine oturabilirse o kadar yerine oturdu. Çok fena dağıtmıştım, doğal olarak zaman aldı. Ama oldu. Hatta baya iyi oldu. Hayat, karşıma sıfırdan başlayabilen birkaç adam çıkardı neyse ki.(Bir ara hatırlatın da en birincisini de anlatayım) Yoksa hepsinin bir yerlerde takılı kalıp sonunda da yok olmayı seçtiklerine inanacaktım. Hayat devam ediyor ama onlar edemiyorlar. Daha doğrusu biz edemiyoruz. Ama ettik. Hatta baya ettik. Yeniden karşılıklı oturamayız, konuşamayız, gülemeyiz, hala birbirimizden kaçar aynı odada yabancı gibi durmaya devam ederiz sandığım yerden; başladığımız yere, bunlar olmadan öncesine gelmiş olmamız bir başarı bizim için. Herkes herkese bir şey öğretiyor.
Benim bu taşları yerinden oynatma huyum ondan sonra başladı zaten. Eskiden cesaret edemezdim. Şu bir türlü cesaret edemediğim şeylere cesaret edebilmemi sağlayanlardan birisidir “patates kızartması”. (ulan böyle takma isim mi olur, tövbe tövbe) hatta belki de ilkidir. Ve o bilmez ama kendimle ilgili önceden haberim olmayan şeyler keşfetmemi sağlamışlığı da vardır. “Ya ben yapamam ki öyle bir şey, olmaz ki öyle şey, daha neler artık” dediğim o şeyleri; bir gecede değiştirmişliği vardır. Bana bir şeyler öğretmişliği vardır. O yüzden hala kıymeti vardır. Var. Kıymet bilirim ben hatta üstüne kıymetimi de bilmeye başladım; iyi oldu. Siz de bilin. Çünkü siz bilmeyince başkaları da bilmiyor.

Not: Portekizliler güzel insanlar, sevelim.