AHL Yİ SEVİYORUM!

O kadar çok söylendim ki oraya buraya gitmek hakkında ve o kadar çok plan yaptım ki şu 30 yaşına girme geyiğiyle ilgili; sonunda Tanrı beni cezalandırdı. "E yeter ama evladım" kabilinden bir ceza indirip beni kendi doğum günümde, hava alanında tek başıma kalmaya mahkum etti!
Evet, şimdi bu yeni düzenleme ile ben neredeyse iki yıldır "ah nası kutlasak" planı yaptığım 30 (yazıyla otuz) yaşıma, hava alanında tek başıma ve Bangladeş uçağı beklerken gireceğim. Mutsuzum!!!
Bir kere daha ispatlanmıştır ki, bir şeyin üzerine ne kadar düşerseniz, ne kadar plan mlan yapmaya çalışırsanız ya da daha doğrusu (özne: ben) çalışırsam o iş sarpa sarıyor. Bana yaramıyor öyle planlı programlı işler yapmaya çalışmak.
Ama ben de balık burcu, doğum gününe takık bir insanım işte ne yapayım. Hani kardeşim olacak ezikböceğin lafına bakılırsa zaten 30, yazıyla otuz yaşıma girerken fazla göz önünde olmasam iyi olurmuş. Bak sen! Hem bir dakika, hani otuz kadınların en güzel yıllarının başlangıcıydı. Kırkımıza girince tepeye çıkmış olacaktık. O yüzden öyle kaçmaya falan çalışmaya gerek yok. Hem ben karar verdim, o gece hava alanında kimi görsem "merhaba, biliyor musunuz ben az önce 30 yaşıma girdim!" diyeceğim. Ha siz "yok biz geliriz, seni hayatta yalnız bırakmayız" derseniz o başka. Ama işte, siz gelmeyecekseniz ben orada kendi partimi kendim yapacağım artık. Toplayacağım yer hizmetleri, gök hizmetleri, free duty elemanları, biletçiler, güvenlikçiler, gece gece sağa sola uçmak zorunda kalan seyyahlar, birilerini uğurlamaya gelmiş yakınlar, akrabalar, pilotlar, hostesler, hostlar, teknik ekip artık kim varsa şu koca Atatürk Hava Limanında, işte onlarla beraber kutlayacağız. Tamamdır. Al bak yine plan yapıyorum. Hey Allahım ya, anlatamıyorum kendime galiba???
Olsun, önemli olan; bize batan ama artık değiştiremeyeceğimiz belli olan konularda kabullenme, "n'apalım, olan olmuş" düsturundan yola çıkarak keyfini çıkarmaya çalışmaktır. Yahut bilinen kısa adıyla: kendini avutmaktır!