Tam 1 ay olmuş, ondanmış benim bu daralmış halim. İki gün önce ki nereden geldiğini bilmediğim umursamazlık, hatırlamazlık ve önemsemezlik; küt diye yok olunca “ne oluyor ya” demiştim zaten. Geçen seferkinde 1 ay nasıl geçti anlamamıştım hatta kafamdakiler bitmeye yüz tuttuğunda geri dönüp bakınca “a-a sadece bu kadar mı oldu” falan diye şaşırmıştım. Ama bu sefer neredeyse bir duvarlara çentik atmadığım kaldı. Bir hafta, iki hafta, bir ay derken baya zaman saydım. Çünkü geçmiyor. Aslında şöyle; bana aylar olmuş geliyor, bir hafta olmuş. Bana yıllar olmuş geliyor on gün olmuş. Bana zaman geçmiyormuş gibi geliyor, geçiyor. Geçen sefer bir ay sınırını geçince düzelmişim ya, ona istinaden bir ay bitse bari dedim, e bitti. Ne oldu? Aynı tas aynı hamam. Ağzımı burnumu kıracağım bir duvara kafa atıp, böylece kafam başka şeylere meşgul olur belki.
Evet, tamam, zaman her şeyin ilacı, zaman içinde herkes rahatlar, unutur ben de biliyorum. Ve öyle de oluyor gerçekten. İnsan ölünün arkasından bile en fazla 40 gün ağlarmış. Aslında ölünün arkasından sadece kırk gün ağlamak galiba daha mümkün. Çünkü orada artık “umut” denen şerefsiz o…pu çocuğu devreden çıkıyor. Burada ise, can çıkmayınca o da çıkmıyor işte. Her gece nöbete devam. Ay aman biliyoruz gelmeyeceğini tamam! Merak etmeyin, merak etme! Ama bu, beni durdurmuyor. Kişinin kendisi bile beni durduramamıştı ki… Hem de nasıl net ve kesin olarak “hayır” demişti iki seferde de. Ulan var ya… neyse ağzımı da kafamı da bozmayacağım. Böyle ne bileyim, takıntılı kadınlar gibi oldum. Bir obsesiflik geldi üzerime ki hayır olsun. Hayır olsun deyin siz de, dediniz mi? Sadece böyle şeylerin geçici olduğunu bilmek rahatlatıyor beni. Biliyorum çünkü daha önce de geçti. “Kayboldum gittim lan” dediğim sulardan çıktım, bundan da çıkarım. Çıkacağımı biliyorum da ne zaman çıkarım onu bilmiyorum. O zamana kadar bir necefli maşrapa ile devam edeceğiz sanırım.(ki onu yazmıştık zamanında. bkz: http://barikaninkuyusu.blogspot.com/2011/08/necefli-masrapa.html ) Aslında bırak maşrapayı; necefli damacana koysak anca kapatacak arayı bu sefer.
Not: Tabi ki necefli damacana resmi bulacak halim yoktu. Bulana da ben çay ısmarlarım! Ama en azından manasını vurgulasın diye bu resmi koydum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder