Bir varmış, iki yokmuş. Sonra yine varmış, sonra yine yokmuş. Acayip. Mehter takımı gibi bir ileri iki geri. Kararsız adımlar; atsam mı atmasam mı der gibi. Yapsam mı yapmasam mı? Kafamdan geçenleri yapsam mı yapmasam mı? Elimi nereye koymalıyım, ayağımı nereye basmalıyım, başımı ne tarafa çevirmeliyim, yüzüm ne tarafa dönük olmalı? Ya da yüzüm bir tarafa dönük olmalı mı? Belki de sadece camdan dışarı bakmalıyım.
Az önce o kadın, boynunda turuncu çiçekler asılı adama bakıp "hayatım boyunca..." ile başlayan uzun bir cümle kurdu ve adam o kadına "sen hayatım boyunca duyduğum en güzel şeysin" dedi ve ben hangi camdan dışarı bakmalıyım hala bilmiyorum.
Asla saçıma sarı röfle yaptırmamalıyım.
Bir de ben yeşil taşlı bir yüzük istiyorum.
not: gece yarısı izlenen filmler midede şişkinlik yapabilir.
Az önce o kadın, boynunda turuncu çiçekler asılı adama bakıp "hayatım boyunca..." ile başlayan uzun bir cümle kurdu ve adam o kadına "sen hayatım boyunca duyduğum en güzel şeysin" dedi ve ben hangi camdan dışarı bakmalıyım hala bilmiyorum.
Asla saçıma sarı röfle yaptırmamalıyım.
Bir de ben yeşil taşlı bir yüzük istiyorum.
not: gece yarısı izlenen filmler midede şişkinlik yapabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder