9 Haziran 2011 Perşembe

NEFES



Bir zamanlar çok ama çok kapalı kutu, ketum, sırlı gizli bir adam varmış. Bu adam, hayatını zamanın bir noktasında dondurmuş, durdurmuş, asmış duvara bırakmış. O kendi hayatını askıda tutsa da, zaman akıp gitmeye devam ettiği için o askıları tutan duvarlar incelmiş, sıvaları dökülmüş sonra vakti gelince yıkılmış. Yıkılırken de yerinden sökülen askısından çıkan hayat, düşüp parçalara bölünmüş. Adam zannetmiş ki her şey bitmiş. O parçalar bir daha toplanmaz, o hayat bir daha birleştirilemez, ayağa kalkılamaz sanmış. Oysa ki, tamamen yok olmadıkça, bitmez, kaybolmaz. Ki bitmemiş. Birbirine uydurmaya çalıştığı parçalar kah tutmuş, kah tutmamış. Tutmadığı yerlerden yama yapmış. Tuttuğu yerlere dikiş atmış. Eninde sonunda yeniden tek parça -ha eksik belki ama en azından tek parça- bir hayatı olmuş.


Elinde tutmaya, yeniden düşürmemeye çalıştığı yeni hayatını ne yapacağını bilemezken, yeniden dağılmasından korkarken, kadın çıkagelmiş. Kendi hayatını hep sırtında taşıyan, hiç indirmeyen ama bu sayede elleri hep boş kalan kadın; boşta kalan o elleri ile adama yardım etmeye karar vermiş. Avucunda sıkı sıkı tuttuğu hayatını ona göstermeyi reddeden, zarar görmesinden korkan adam ona sırtını dönmüş ama kadın yılmamış. O yıkıntıların arasında bir süre beklemiş. Adam sakinleşene, ona alışana kadar beklemiş. En başta ona sırtını dönen adam, kadının hala orada durduğunu, gitmediğini gördükçe meraklanmış.

Kış olmuş, yaz olmuş, bahar olmuş, güz olmuş. Sonunda da yıl olmuş. Kadın sırtında kendi hayatı olduğu halde sonunda adama yavaşça yaklaşmış. Artık ona yüzünü dönmüş olan adama ellerini uzatmış. Adamın, o geçen zaman içinde daha bir kaynayan, sağlamlaşmaya başlayan, daha bir gürbüzleşir gibi olan hayatını taşımasına yardım etmek için... Adam hala korksa da, çekinse de, yorgunluğu ağır basmış. Artık ellerine ağır gelmeye başlayan hayatını, bir ucundan tutsun diye kadına uzatmış. Bir hafiflik duygusu gelmiş önce. Yükünü paylaşmanın hafifliği… Sonra o içini için için kemiren fare susmuş. Onu korkutmak için tepesinde dönen kargalar dağılmış. Derin bir nefes vermiş adam. Ve kadın o nefesi içine çekmiş.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder