BANA HER YOL FLORANSA

İtalya turuna devam etmeden önce "iyi de ne laneti" konusunu azıcık açalım:
İtalya'ya gitme fikri anneme aitti. Anoş'un en çok görmek istediği ülkeye onsuz gitmeyeceğim için başka başka ülkelerde sürttük durduk. Gün gelecek onunla gidecektik. Nasip olmadı...
Sonra günün birinde hayatıma bir adam girdi. Işık hızıyla... Onunla gitmeye karar verdim. Beraber sahillerini görecektik, denize açılıp balık tutacaktık. Işık hızıyla da hayatımdan çıkınca yine nasip olmadı.
Sonra ne mi oldu, madem o "çizme" orada duruyor ben çalışma izni hala çıkmamış beklemedeki yolcu burada duruyor, başka şekillerde de nasip kısmet haline gelmesin; bu laneti kırayım dedim.
Deyiş o deyiş...
Gelelim hikayenin devamına:

İkinci şehir Floransa, benim için İtalya'nın başladığı yer oldu diyebilirim. Kafamda çizdiğim o resim; dar taşlı yollar, bitişik apartmanlar, sokak kahvecileri, işte buradaydı. Üzerine bir de şehrin içinden geçen bir nehir ve o güzelim köprüler de olunca tadından yenmedi.

Floransa hikayesine kaldığım yerden başlarsak daha güzel olur sanırım. Kaldığım otel-pansiyonun tren yoluna yürüme mesafesinde bir ara sokakta, bahçe içinde, sessiz sakin bir mekan olmasının dışında bir diğer özelliği de rahibeler tarafından işletilmesiydi. Aynen öyle! 12 rahibenin işlettiği pansiyonun adı Brezilya dizisi karakteri misali biraz uzunca: Casa Per Ferie Regina Santo Rosario. Girişte sizi kocaman bir kutsal kitap ve azizlerden birinin resmi karşılıyor. Her yer sessiz, sakin, temiz... Siyah elbiseli rahibeler de orada yaşıyorlar. Kendi bölümleri ayrı.
Bir haftamı doldurduğum ve minnacık bir çanta ile gezdiğim için tişörtlerimi yıkamak istedim. Rahibelerden biri beni çamaşırhanelerine götürdü. Orada neredeyse 80 yaşına gelmiş (bu benim tahminim) Rahibe Beatrice ile beraber elimizde çamaşır yıkayıp astık. O sadece İtalyanca ben sadece İngilizce bilince sohbet biraz tuhaf oldu ama neyse...

Otelden çıkıp on adım atınca Santa Maria Del Fiore (ya da Duomo) Kilisesi ara sokağın birinden görünüverdi. Bir önceki yazıda kiliselere doyduğumu iddia etmiş olmama bakmayın tabi ki koşarak gittim! Katedral, kubbesindeki "Son Yargı" yı anlatan freskler ve dış yapısı ile ünlü. Katedralin dışı beyaz, pembe ve yeşil mermerlerden yapılma ve çok gösterişli. Yukarıdan bakıldığında yapı, bir haç işareti şeklinde. İçi ise kubbesinin içindeki o bahsettiğimiz freskler dışında gayet sade.
Katedralin hemen yanındaki Giotto'nun Çan Kulesi ise kesin görülmesi gereken yerlerden. 412 basamak ile tepesine çıkıyorsunuz ama öyle insan merdiveni şeklinde değil. Yer yer bırakın yan yana iki kişinin geçmesini, bir kişinin bile sığmakta zorlandığı bu daracık ve dik merdivenler sizi teee kulenin tepesine çıkarıyor. Tepede ne mi var? Muhteşem bir Floransa manzarası! Tam nefesim düzene girdi dediğiniz yerde bu sefer de manzara nefesinizi kesiyor. Çok netim, gördüğüm en güzel şehirlerden biri...

Şöyle düşünün şehri, kiliseden çıkıp kendi kendinize yürürken birden bir meydana çıkıyorsunuz ve etrafınızda bir sürü heykel buluyorsunuz! Neptün, Rape of Sabine, Zeus... Burası Piazza Della Signoria. Ağzınız açık ayran budalası gibi heykellere bakıp yürümeye devam ederken bu sefer ara sokaklarında daracık apartmanlarının panjurlarından sarkan çiçeklere dalıyorsunuz. Sokağa pizza kokusu yayılıyor. Karbonhidrat sizi çağırıyor. E ben nasıl sevmeyeyim burayı!

Neyse...

Yüz bin yetmiş ikinci kilise-katedral ziyaretimi de yaptıktan sonra ertesi gün sabahtan asıl derdim olan yere doğru yürüyüşe başlıyorum: Galleria Dell'Accademia ve Uffizi Galerisi.

Accademia için en son söylenecek kısmı en başta söyleyeyim: Michalengelo'nun David'i... Bu dünyada "mükemmel" diye bir kavram gerçekten varsa bu, o! Karşısına oturup dakikalarca baktım; bir insanın bir taşı nasıl bu hale getirebileceğini, herhangi somut bir şeyin nasıl bu kadar kusursuz olabileceğini anlamak için. Ne olur, bir imkanınız varsa gidin, gidin ve kendi gözlerinizle görün.
Gözünüz heykele doysun diye onlarca koridoru olan Accademia, daha bir çok sanat eserine de ev sahipliği yapıyor. O yüzden çıkmak biraz zaman alabilir.

Floransa'nın bir diğer ünlü ve büyük galerisi de Uffizi. Floransa'nın meşhur Medici ailesinin sanat koleksiyonunun sergilendiği galerinin ismi İtalyanca'da "ofisler" anlamına geliyormuş. Bu arada Medici ailesinin sanat koleksiyonu deyince öyle üç beş tablodan bahsetmiyorum; koridorlarca ve o koridorlar boyunca açılan onlarca oda dolusu heykel ve resimden bahsediyorum. Bunların içinde Boticelli'nin ünlü Venüs'ün Doğuşu'ndan; Caravaggio'nun Medusa'sına kadar herkes var! Yürüdüğünüz koridorların tavanları, yan duvarları ve ortaları resim ve heykellerle bezeli olduğu için yürürken neden sekiz değil de iki gözümüz var diye hayıflanıyorsunuz.

Zamanım ve günüm ancak bu iki galeriye yettiği için ben kalan sarayları ya da müzeleri göremiyorum. En son resim-heykel bakmaktan gözüm kanlanmış bir halde Ponte Vecchio'yu kullanarak Arno nehrinden karşıya geçip, Pitti Sarayı'nın önünde oturup dondurmamı yiyorum ve ne yazık ki Floransa faslı bitiyor.

Günlerimi İsa'nın çarmıhtan indirilişi, bakire Meryem'e taç giydirilmesi gibi sahnelerin büyüklü küçüklü yüzlerce versiyonunu, Rönesans boyunca gelişip akan onlarca akımın çıktılarını, her resimde insana "yok artık!" dedirtecek detayları işleyen ressamların ve yaptıklarının taştan olduğunu unutturacak kadar duygu veren işler yapan heykeltıraşların eserlerini izleyerek geçirmekten olacak; son akşam yemek yediğim yerin tezgahında duran şarap şişelerinin resmini çiziyordum. Floransa içimdeki sanatçıyı uyandırdı yemin ederim! Ha yetenek vermedi o ayrı...

Bu arada bir dip not, yolunuz düşerse King Grizzly diye bir bar var orayı bulup sahibesi Simona ile tanışın. Simona bir bira uzmanı. Siz ona nasıl bir bira içmek istediğinizi söylüyorsunuz o seçip size veriyor, tattırıyor, anlatıyor. Çok enerjik ve güler yüzlü bir hatun. Kendisi gibi hoş sohbet de bir erkek arkadaşı var, denk gelirseniz onunla da tanışırsınız. Barda çalışan Gabri ise ben gittiğim gün işe başlamıştı ve ilk akşamıydı. Siz gittiğinizde de hala oradaysa sevimli çocuktur, söyleyeyim.

Kendime dip not: bu Floransa'ya yine gelinecek! Bu sefer bir ev tutulacak. Kalan mekanlar gezilecek. Şehrin bağlı olduğu Toskana bölgesi keşfedilecek. Şarap ve yemek konusunda çalışmalar devam ettirilecek.

İtalya turu bitti mi, hayır. Floransa'daki üçüncü günün sabahı yine trenle ver elini Venedik...

(Venedik yazısı da geliyor. Arkası yarın gibi tatil yazısı yazdık arkadaş! Fotolar insta'da unutmayın: elvan_tuncer)